· زمانيکه در بيهوشي عمومي ميزاني از اکسيژن بصورت ناخودآگاه و غير ارادي از دست ميرود.
· هنگاميکه در حين عمل جراحي مسيرهاي تنفسي مسدود ميشود.
· هنگاميکه روند تأمين اکسيژن پس از عمل جراحي و در حين انتفال به اتفاق ريکاوري مختل ميشود.
· هنگاميکه بيماري مانند ( بهوشي در ستون فقرات) پروسه تنفسي و مسيرهاي آنرا مردود ميکند.
استمرار کمبود اکسيژن ميتواند موجب آسيبهاي جبران ناپذيري در مغز و ارگانهاي ديگر شود که نهايتا منجر به مرگ ميشود. پالس اکسيمتر ميتواند کاهش سطح اشباع اکسيژن را قبل از وقوع يک آسيب خطرناک رديابي کند و اين رديابي قبل از نمايان شدن هر گونه علائم فيزيکي ميباشد. پالس اکسيمتر به عنوان يک استاندار درماني براي مانيتور کردن ميزان اکسيژن شرياني در اتاق عمل و براي جراحي هاي نيازمند بيهوشي و همچنين بخشهاي مراقبتهاي ويژه و اتاق ريکاوري تعريف و تلقي ميشود. از اين وسيله در واحدهاي سوختگي، آزمايشگاههاي کاتتراسيون قلبي و آمبولانسها نيز بصورت مداوم استفاده ميشود.
همچنين استفاده از اين وسيله در مراکز غير درماني و براي چکاپهاي سرپايي بسيار رايج است. ساير کاربردهاي اين وسيله در بيهوشيهاي جراحي دندان، مطالعات روي مباحث خواب، ورزش و تمرينات بدني و مانند مانيتور کردن بيماران خاص مانند نوزادن در معرض خطر مرگ و يا بيماران نيازمند درمان تنفسي (کمک تنفسي) ميباشد. نکته قابل توجه در مورد پالس اکسيمترها در اين است که باتري تغذيه آن بصورت ويژهاي از لحاظ ساختار شکلي، حجم و اندازه مناسب و راحت ميباشد زيرا از اين وسيله در حين انتقال بيمار استفاده ميشود. ( بصورت پرتابل).
مشکلات گزارش شده:
يکي از مهمترين محدوديتها در استفاده از پالس اکسيمتر مشکلات تداخل ساير امواج و محيطهاي پيرامون آن است. براي مثال تجهيزات جراحي الکتريکي ESU، جريانهايي با فرکانس بالا ايجاد ميکند که ميتواند برروي پروب پالس اکسيمتر و عملکرد آن خدشه ايجاد کند، اگرچه اکثر دستگاهاي پالس اکسيمتر داراي مدارات ايزوله کننده و يا متدهايي جهت حداقل کردن تاثيرات مخرب در عملکردشان، هنگام استفاده از ESU ها ميباشند. اما پزشکان بايد به اين نکته آگاهي داشته باشند که در برخي مدلها هنگام مواجهه با چنين تداخلهايي فرآيند مانيتور کردن Spo2، براي مدت کوتاهي متوقف ميشود. اگر چنين تداخلي تا نقطه معيني ادامه دار باشد يک آلارم و هشدار بصورت معمول زده خواهد شد. نورهاي مرئي روشن مانند surgical lighting، و همچنين منابع مادون قرمز مانند تشعشات گرم کننده (Warmer) ميتوانند روي سنسورهاي پالس اکسيمتر تداخل ايجاد کند. از آنجا که سنسورهاي پالس اکسيمتر براي محاسبه سيگنالهاي ضعيف نوري که از پوست و بافت ساتع ميشوند طراحي شدهاند، توليد کنندگان اغلب توصيه ميکنند که سنسور در پوششي از مادهاي غير شفاف و مات قرار بگيرد و اگرچه اين ترفند تا حد قابل توجهي از اين تداخل جلوگيري ميکند اما پزشکان بايد از بالقوه بودن چنين تداخلي آگاهي داشته باشند. در پالس اکسيمترهايي که سنسورهاي قابل تعويض و استفاده بکار رفته است نسبت آنهايي که داراي سنسورهاي غير قابل تعويض هستند کمتر در ظن و خطر تداخل نوري قرار ميگيرند. پالس اکسيمترهايي که داراي سنسورهاي غير قابل تعويض هستند بيشتر طراحي مقاوم و غير قابل نفوذ نسبت به نور دارند. يکي از مشکلات گزارش شده بخصوص در بخش سوختگي در مورد پالس اکسيمترهاي داراي سنسورهاي قابل تعويض عدم سازگاري سنسورهاي جديد با پالس اکسيمتر بوده، بهمين علت تنها راه مطمئن براي حل اين مشکل استفاده از سنسورهاي تعبيه شده و خاص توسط توليد کننده ميباشد.
همچنيني يکي ديگر از مشکلات گزارش شده امکان وجود تداخل بين سيستم MRI و پالس اکسيمتر ميباشد که اين تداخل منجر به سوختگيهاي ناشي از القاي جريان بررروي پروب پالس اکسيمتر در حين تصوير برداري توسط امواج RFدستگاه MRIميشود. همچنين ميدان مغناطيسي MRI ميتواند بر روي عملکرد و مدارات پالس اکسيمتر تأثير گذار باشد و اين در حاليست که قطعات الکترونيکي پالس اکسيمتر هم ميتواند موجب ايجاد آرتيفکت در تصاوير MRI شود، بهمين خاطر سازگاري با سيستم MRI يکي از موارديست که بايد توسط سازندگان پالس اکسيمتر مشخص شود بويژه اگر قصد استفاده از آن در مراکز تصوير برداري MRI ميباشد.
اغلب پالس اکسيمترها توانايي رديابي منواکسيد کربن را ندراند زيرا نيمتوانند کربکسي هموگلبينSpCO را از HbO2 را تشخيص دهند. ميزان اندازگيري شده معمولاً شامل جمع ميزان اشباع اکسيژن و کربکسي هموگلبين است. بنابراين بهتراست در مواردي که نياز به دانستن ميزان گاز سمي منواکسيد کربن در بيمار ميباشد از تجهيزات مناسب آزمايشگاهي مانند CO-oximeter استفاده شود.
از ديگر مواردي که ميتواند بر صحت نتايج پالس اکسيمتر تأثير بگذارد، استفاده از مواد کنتراست زاي درون وريدي مانند متيلن بلو وايندوسيانين سبز يا (ICG)است. همچنين از ديگر مواردي که در محاسبه ميزان اشباع خون توسط پالس اکسميتر ميتواند اخلال ايجاد کند، ساييدن ناخن و همچنين لاک زدن و پوشش بروي آن ميباشد، بنابراين قبل از اتصال سنسور به انگشت بيمار بايد به اين موراد توجه کرد. همچنين مواردي چون کم خوني مفرط، و يا داشتن رنگدانه شديد در پوست موجب جلوگيري از جذب نور کافي توسط فوتودتکتورها ميشود.
از موارد اخلال ديگر در عملکرد صحيح پالس اکسميتر ميتوان به حرکت نابجا در سنسوراشاره کرد، که البته برخي از اغتشاشات ناشي از حرکت توسط تکينکهاي پردازش سيگنال قابل رفع خواهد بود. همچنين قابليت نمايش شکل موج پليتزموگرافدر برخي از پالس اکسيمترها ميتواند به کاربر امکان بررسي کيفيت سيگنال دريافتي و همچنين آگاه شدن از هرگونه آرتيفکت حرکتي را بدهد که بطور کلي در صحت اندازگيري تأثير بسزايي دارد.
توصيههاي خريد
براي دانستن حداقل مواردي که بايد در مورد خريد اينگونه دستگاهها رعايت نمود ميتوانيد به جداول موجود در سايت سفير آگاهي به نشاني www.safirmed.com و يا کتاب سفير آگاهي مراجعه نماييد که در اينجا به اختصار به بعضي از آنها اشاره مي‌نماييم.
پالس اکسيمتر ميتواند هم بصورت مستقل و هم بصورت ماژولار و در ارتباط با يونيت بيهوشي و سيستم مانتورينگ علائم حياتي ميباشد. اين وسيله بايد ميزان اشباع اکسيژن را بين 70 تا 100 درصد را با صحت 3±نمايش دهد. نرخ ضربان اندازگيري شده در آن بايد در 30 تا 240 ضربان در دقيقه (BMP) صحتي در رنج 5± ضربه در دقيقه داشته باشد.
پروبهاي پالس اکسيمتر بايد در حالت حکت متدوال بيمار و حرکتهاي اعمالي پزشک صحت قابل قبولي در تعيين ميزان اکسيژن اشباع و ضربان را داشته باشند.
پالس اکسيمتر بايد توانايي نمايش ميزان اشباع اکسيژن در خونSpo2، Pulse rateو کمبود باتري( در صورت ضرورت) را داشته باشد. همچنين بايد آلارمهاي نوري و صوتي هنگام دريافت ميزان اشياع اکسيژين بالا و پايين، نرخ ضربان بالا يا پايين، خاموش شدن سنسور و کمبود باتري در آن تعبيه شده باشد.
پالس اکسيمتر موجود توسط يک منبع تغذيه AC، و يا يک منبع تغذيهAC همراه با باتري پشتيان و يا تنها با يک باتري ساخته و در دسترس هستند. که در مورد دوم اگر بهر دليلي منبع تغديه ACقطع يا معيوب شود سيستم بصورت خودکار به منبع باتري سوئيچ ميشود. و اگر باتري آن قابل شارژ باشد سيستم ميتواند در هنگام پايان شارژ باتري همزمان با استفاده از منبع تغذيع AC هم به عملکرد خود ادامه داده و هم باتري خود را شارژ مجدد کند. اگرچه عمر مفيد باتري بسته به ميزان و نوع استفاده کاربران دارد، اما توصيه ميشود جهت افزايش اين عمر مفيد از سيستمهاي داراي آلارم صوتي براي باتري استفاده شود. در غير ايصورت اگر سيستم داراي اين آلارم نبود بيشتر سعي شود که از منبع تغذيه AC استفاده شود و در موارد ضرورت از شارژ باتري استفاده شود. پالس اکسيمترهايي که جهت استفاده در محيط بيمارستان استفاده ميشوند بايدحداقل توانايي نگهداري شارژ به ميزان 4 ساعت را داشته باشند و در آنهايي که جهت کار در خارج از بيمارستان و در آمبولانسهاي اورژانس استفاده ميشوند، اين ميزان بايد حداقل 8 ساعت باشد.
ساير موارد:
با توجه به اينکه اغلب دستگاههاي پالس اکسيمتر ميتوانند همراه با ساير تجهيزات مانند پرينتر، رکوردر، کامپيوتر و يا سيستمهاي مانيتورينگ استفاده شوند خريداران محترم بايد سازگاري دستگاهها با هم مد نظر قرار دهند. علاوه بر آن بر طبق مقررات دولتي وجود دستگاه پالس در برخي از بخشهاي بيمارستاني الزامي ميباشد که خريد بايد بر طبق مقررات از نظر تعداد دستگاه و سنسور انجام گيرد.
اندازه صفحه نمايش و نور پس زمينه صفحه نيز در خريد مهم ميباشند.
(مديريت) بهينه سازي هزينه:
بيشترين هزينه جاري دستگاههاي پالس مربوط به سنسورها ميباشد. از سنسورهاي چند بار مصرف ميتوان براي چند بيمار و در مدت شش ماه الي يکسال استفاده نمود.
از سنسورهاي يکبار مصرف ميتوان چندين بار اما فقط براي يک بيمار استفاده نمود.